Βρέξε αναμνήσεις...

Κι όταν κάποτε δεν μπόρεσες να πιάσεις την βροχή

σου γλίστρησε μέσα απο τα δάχτυλα

και την αγκάλιασε το χώμα

δε μίλησες,

μα ακόμα
 αναλώνεσαι συχνά με σταγόνες που ξέφυγαν του ήλιου.

Μπορεί ..

'Ηθελα.

Συνήθως είναι σκληροί οι τοίχοι που χτυπάω
και αν κάποτε σπάσουν, και δω

η εικόνα παραμένει θολή σαν πρώτα.

Θέλω.

Μα χάνει την ομορφιά του το ταξίδι

γιατί στο διάβα του καταστρέφει τη γη

αφήνει ξερά κλαδιά πίσω, να κλαίνε.

Θα θελήσω.

Ισως επιχειρήσω το ταξίδι

με άλλον προορισμό -ποιος ξέρει-

Μπορεί η τύχη τελικα να ναι η ευχή των ψυχών..

                                                                   να είσαι καλά μονάχα.