Another train of thought ...

Σάββατο 28 Ιουνίου 2014

Εις το επανειδίν...


Πως να χωρίσουν δυο ψυχές,
όταν σιγοπεθαίνουν χώρια...




Summer wine...
Αναρτήθηκε από seeking_for_freedom στις 2:07 μ.μ. Δεν υπάρχουν σχόλια:
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis!Κοινοποίηση στο XΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Νεότερες αναρτήσεις Παλαιότερες αναρτήσεις Αρχική σελίδα
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)
Και μόνο η ποίηση δεν είναι το ταξίδι, αλλά ο πικρός γυρισμός ..

Τ.Λειβαδίτης ..

Λόγια περασμένων στιγμών...

  • ►  2021 (1)
    • ►  Αυγούστου (1)
  • ►  2019 (1)
    • ►  Δεκεμβρίου (1)
  • ►  2018 (1)
    • ►  Δεκεμβρίου (1)
  • ►  2016 (1)
    • ►  Ιανουαρίου (1)
  • ►  2015 (3)
    • ►  Αυγούστου (1)
    • ►  Μαΐου (1)
    • ►  Απριλίου (1)
  • ▼  2014 (10)
    • ►  Οκτωβρίου (1)
    • ►  Σεπτεμβρίου (1)
    • ►  Αυγούστου (1)
    • ►  Ιουλίου (1)
    • ▼  Ιουνίου (1)
      • Εις το επανειδίν...
    • ►  Μαΐου (1)
    • ►  Απριλίου (1)
    • ►  Μαρτίου (1)
    • ►  Φεβρουαρίου (1)
    • ►  Ιανουαρίου (1)
  • ►  2013 (26)
    • ►  Δεκεμβρίου (1)
    • ►  Νοεμβρίου (3)
    • ►  Οκτωβρίου (1)
    • ►  Σεπτεμβρίου (4)
    • ►  Αυγούστου (3)
    • ►  Ιουλίου (1)
    • ►  Ιουνίου (2)
    • ►  Μαΐου (2)
    • ►  Απριλίου (1)
    • ►  Μαρτίου (2)
    • ►  Φεβρουαρίου (3)
    • ►  Ιανουαρίου (3)
  • ►  2012 (12)
    • ►  Δεκεμβρίου (2)
    • ►  Νοεμβρίου (1)
    • ►  Οκτωβρίου (2)
    • ►  Σεπτεμβρίου (2)
    • ►  Αυγούστου (1)
    • ►  Ιουλίου (4)
Ω απέραντη νοσταλγία για κάτι που ποτέ δεν ζήσαμε...
κι όμως αυτό υπήρξε όλη μας η ζωή...

Τ.Λειβαδίτης

Search for the magic ...

Search for the magic ...
it's there. .

Περιμένοντας τὸ βράδυ...

Δὲν ξέρω πῶς, δὲν ξέρω ποῦ, δὲν ξέρω πότε, ὅμως τὰ βραδιὰ
κάποιος κλαίει πίσω ἀπὸ τὴν πόρτα
κι ἡ μουσικὴ εἶναι φίλη μας – καὶ συχνὰ μέσα στὸν ὕπνο
ἀκοῦμε τὰ βήματα παλιῶν πνιγμένων ἢ περνοῦν μὲς
στὸν καθρέφτη πρόσωπα
ποῦ τὰ εἴδαμε κάποτε σ᾿ ἕνα δρόμο ἡ ἕνα παράθυρο
καὶ ξανάρχονται ἐπίμονα
σὰν ἕνα ἄρωμα ἀπ᾿ τὴ νιότη μᾶς – τὸ μέλλον εἶναι ἄγνωστο
τὸ παρελθὸν ἕνα αἴνιγμα
ἡ στιγμὴ βιαστικὴ κι ἀνεξήγητη.
Οἱ ταξιδιῶτες χάθηκαν στὸ βάθος
ἄλλους τοὺς κράτησε γιὰ πάντα τὸ φεγγάρι
οἱ καγκελόπορτες τὸ βράδυ ἀνοίγουνε μ᾿ ἕνα λυγμὸ
οἱ ταχυδρόμοι ξέχασαν τὸ δρόμο
κι ἡ ἐξήγηση θὰ ᾿ρθεῖ κάποτε
ὅταν δὲν θὰ χρειάζεται πιὰ καμία ἐξήγηση

Ά, πόσα ρόδα στὸ ἡλιοβασίλεμα – τί ἔρωτες Θέε μου, τί ἡδονὲς
τί ὄνειρα,
ἂς πᾶμε τώρα νὰ ἐξαγνιστοῦμε μὲς στὴ λησμονιά.

T.Λειβαδίτης

p.elef. Θέμα Φανταστικό Α.Ε.. Από το Blogger.